Starten van de bouw (september 2006)
Voor de derde keer wordt er weer een spooremplacement gebouwd. Maar nu met de enthousiaste medewerking van de twee zoons (nu 34 en 31 jaar oud (2006)) die elke woensdagavond hun avond “opofferen” om te helpen met bouwen.
Ieder heeft een eigen project en wordt er verwacht dat ieder ook zijn eigen idee tot uitvoer brengt. Zo ontstaan er hele leuke onderdelen die totaal niet met elkaar overeenstemmen, net zoals dat in werkelijkheid ook gebeurt.
En als ze mij wat vragen hoe ik iets vind is het steevaste antwoord: Maakt me niet uit wat je maakt, het is jou feestje…
Het spoortraject is uitgevoerd met een fly-over. Een spoorviaduct over twee sporen heen.
Ik heb ook weer een start gemaakt met het bouwen van bovenleiding. De oude portalen deden weer goede dienst maar er was onvoldoende materiaal. Dus hebben we voor de enkelsporen losse paaltjes gekocht. Meest op de beurs, enkele via Marktplaats. De huidige baan is zo helemaal geëlektrificeerd.
Ik ben alleen niet zo tevreden over de kwaliteit en constructie van die gekochte paaltjes. Slap en sommige zo krom als een hoepel.
Die bouwavonden hebben ook zo zijn nadelen. Er gaat op zo’n avond nogal wat Jägermeister doorheen. Tja, je moet de pols soepel houden….
Al doende begint het emplacement te vorderen. Nieuwe huisjes worden gebouwd, een nieuw station geplaatst (model BONN HBF zoals het er vroeger uitzag), straatlantaarns, een weiland, een kerkplein en ga zo maar door.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dan kom je “toevallig” in een hobbywinkel en daar staat een Sprinter te pronken van het merk Fleischmann. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Het kwijl loopt je uit de mond.
Dus, meenemen. Thuis gekomen direct op de rails geplaatst en rijden maar.
Tjonge wat zoeft dat prachtig over de baan. Maar bij de eerste wissel is het raak. Het treinstel ontspoort. Na enig onderzoek blijkt dat de wielen van de Sprinter niet geschikt zijn voor de Trix Express rails. En we weenden bittere tranen.
Maar, ik had nog een oud rijtuig liggen die van ellende uit elkaar viel. De kunststof wielen van het oude rijtuig verwijdert en na enig pas en meetwerk geplaatst in de Sprinter.
Op dit moment loopt het als een zonnetje. Een enkele keer ontspoort het nog wel eens, maar dat ligt aan de wielen van het motorblok. Die moeten nog verwisseld worden. (Ondertussen heeft Raymond Peters uit Wijchen de Sprinter aangepast en loopt het als een zonnetje. Met dank aan Raymond!)
De kunststof wielen zijn ondertussen vervangen door messing wielen waardoor het geheel nog soepeler rijdt.
April 2007
Na vele flessen Jägermeister begint het emplacement er al erg leuk uit te zien.
Een bos is gemaakt met echte potgrond, tuintjes met echte potgrond, de dorpskern met woonhuizen, raadhuis, postkantoor en winkels, een woonwijk in de vorm van een brink met een echte fontein die met echt water en een pomp werkt, een kerkplein met een trouwstoet en muziekkapel, een berg voorzien van sneeuw en skiënde mensen en ga zo maar door.
Maar de twee zonen vinden het nog niet genoeg. Het traject moet groter.
Hierover is al heel wat discussie geweest. Want hoe moet je de baan gaan uitbreiden. Och, volgens de jongens is dat niet zo moeilijk. Gooi de boiler en de CV er uit, verplaats de wasmachine en je hebt een zee aan ruimte.
Mmm, lekker kletsen die jongens.
Maar het toeval wil (of is het geen toeval) dat de boiler en de CV al net zo oud zijn als het huis, 30 jaar dus. Ze zijn dus allang afgeschreven en energiezuinig zijn ze nou ook weer niet. Er was al een planning om deze energievreters eind van dit jaar te vervangen door een combiketel. Alleen zal de planning wat naar voren bijgesteld moeten worden. Krijgen ze toch hun zin.
Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het meer gaat om de continuïteit van de doorstroming van de Jägermeister.